- dziwoląg
- сущ.• монстр• урод• чудовище* * *♂ 1. чудовище ň;2. диковинка ž, странная вещь+
1. dziwadło 2. dziw
* * *м1) чудо́вище n2) дико́винка ż, стра́нная вещьSyn:dziwadło 1), dziw 2)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dziwoląg
Смотреть что такое "dziwoląg" в других словарях:
dziwoląg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś wyglądający lub zachowujący się dziwnie, dziwacznie, cudacznie, osobliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cóż z ciebie za dziwoląg, nigdy nie powiesz wprost, o co ci chodzi! {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwoląg — m III, D. a, N. dziwoląggiem; lm M. i 1. B.=D. «istota dziwaczna, osobliwa, niezwykła» Ubierać się, wyglądać jak dziwoląg. 2. B.=M. «rzecz dziwaczna, dziwactwo» Dziwoląg językowy, muzyczny. Tworzyć dziwolągi … Słownik języka polskiego
wybryk — natury a) «organizm żywy, twór przyrody o nienormalnych cechach, dziwnym wyglądzie odbiegającym od normy; dziwoląg»: (...) lód rodzący się na dnie bystrej rzeki zdawać się może niezwykłym wybrykiem natury, przeczącym prawom, w myśl których woda… … Słownik frazeologiczny
kuriozum — n VI; lm M. kuriozumza, D. kuriozumzów «rzecz, zjawisko osobliwe, niezwykłe, dziwaczne; osobliwość, fenomen, dziwoląg» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
monstrum — n VI; lm M. monstrumra, D. monstrumrów «dziwoląg, potwór, poczwara, straszydło» Wyglądać jak monstrum. Monstrum natury. Figurka przedstawiała jakieś monstrum. ‹łc.› … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
wybryk — m III, D. u, N. wybrykkiem; lm M. i «postępek odbiegający od przyjętych obyczajów, norm zachowania się; wyskok» Chuligańskie wybryki. Wybryki młodości. Znosić, tolerować czyjeś wybryki. ◊ Wybryk natury «organizm żywy, twór przyrody o… … Słownik języka polskiego
cudactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. cudactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} charakterystyczna cecha kogoś lub czegoś (np. zachowania, wyglądu) polegająca na przesadnej oryginalności, niezwykłości, udziwnieniu;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
